Pochrzyn nowozelandzki jest również znany jako Oca. Bulwy różniące się kolorem najlepiej sadzić pojedynczo w doniczkach o średnicy 15 cm (6 cali) na uniwersalnym kompoście w kwietniu. Rośliny nie są odporne i należy je rozpocząć w szklarni chroniącej przed mrozem lub w pomieszczeniu.
Wybierz nasłonecznione stanowisko i dobrze osuszoną glebę, do której dodano dobrze przegniły kompost ogrodowy. Rośliny można sadzić na zewnątrz pod koniec maja lub na początku czerwca, gdy minie niebezpieczeństwo przymrozków, zachowując odległość co najmniej 30-40 cm od siebie. Do końca lipca 30-centymetrowe (12-calowe) łodygi tworzą kopce, które następnie przewracają się, tworząc długie rozłogi. Rozbiegi powinny być lekko przykryte około 10 cm (4″) ziemią, aby zachęcić do większych zbiorów. Aplikacja nawozu ogólnego może być wykonana w okresie wegetacji. Kilka liści można wziąć i dodać do sałatek, ale nie usuwaj zbyt wielu, ponieważ zmniejszy to plon bulw.
bulwy tworzą się pod koniec sezonu, gdy długość dnia zaczyna się skracać do mniej niż 12 godzin. W chłodniejszych rejonach kraju okrywamy rośliny kloszami lub wełną, jeśli przewidywane są przymrozki w październiku i na początku listopada, aby wydłużyć sezon wegetacyjny.
W zależności od warunków uprawy każda roślina może wyprodukować około 35-50 bulw. Bulwy nie są podnoszone, dopóki liście nie zostaną poczerniałe przez mróz pod koniec listopada i na początku grudnia. Im dłużej bulwy są pozostawione w ziemi, tym cięższy plon. Podnieś bulwy uważając, aby ich nie posiniaczyć, osusz je i przechowuj na tacach w chłodnej, zabezpieczonej przed mrozem szopie lub garażu. Bulwy nie muszą być trzymane w ciemności i będą przechowywane przez kilka miesięcy. Niektóre bulwy można zachować do sadzenia w małych doniczkach pod koniec kwietnia.
bulwy mają gorzki smak przy pierwszym zrywaniu i można to znacznie zredukować umieszczając je na słonecznym parapecie na kilka dni. Bulwy nie wymagają obierania i mogą być spożywane na surowo, dodawane do zup, zapiekanek, gotowane, pieczone lub smażone.