Biedronki są żarłocznymi pożeraczami mszyc i dlatego są wielką pomocą w naszych ogrodach. W Wielkiej Brytanii mamy 26 gatunków prawdziwych biedronek, ale jeśli uwzględnimy podobne chrząszcze, liczba ta wzrasta do zaskakujących 46.
Ładny czerwony kolor naszych najpospolitszych biedronek czyni je atrakcyjnymi owadami. Ta jaskrawa czerwień działa również jako ostrzeżenie dla ptaków: „Zjedz mnie, a przekonasz się, że zawieram truciznę” lub podobne słowa. Jeśli masz do czynienia z biedronką, zauważysz, że zostawiają plamy na twoich palcach. Plama jest w rzeczywistości spowodowana krwią, która sączy się ze stawów nóg biedronki. Ta krew, znana jako odruchowe krwawienie, zawiera nieprzyjemne w smaku chemikalia i jest kolejnym ostrzeżeniem dla drapieżników. Odruchowe krwawienie bardzo wyczerpuje biedronkę, więc chociaż może być kuszące, aby je podnieść, tak naprawdę najlepiej zostawić je w spokoju.
Dorosłe biedronki zimują w dużych grupach stłoczonych pod oknami lub w szczelinach drewnianych szop. Aby zachęcić biedronki do swojego ogrodu, zapewnij im miejsce do hibernacji, na przykład wieżę biedronki lub stos drewna.
Wiosną biedronki wyjdą ze stanu hibernacji i każda z nich złoży około 200 jaj. Składają te jaja na spodniej stronie liści zaatakowanych przez mszyce. Oznacza to, że larwy będą miały łatwy dostęp do pożywienia, a jedna larwa biedronki zjada setki biedronek.
Po około 3 tygodniach larwy zamienią się w poczwarki i wczesnym latem wylęgną się młode biedronki. Jesienią hibernują i rozmnażają się następnej wiosny, żyjąc do 3 lat.
Do Wielkiej Brytanii przybył niedawno nowy gatunek biedronki, arlekin. Ta wysoce inwazyjna biedronka zagraża naszym rodzimym gatunkom.
Więcej informacji:
Aby uzyskać więcej informacji i pomoc w identyfikacji różnych gatunków, w tym arlekina, odwiedź stronę internetową UK Ladybird Survey pod adresem http://www.ladybird-survey.org/harlequin.aspx